Założona w 1892 roku przez 13 miejscowych producentów mleka spółdzielnia w Łobżenicy przez wiele dziesięcioleci działała na rynku lokalnym. Dysponowała skromnym majątkiem i wyposażeniem, ale skutecznie spełniała statutowe zadania – choć jej mozolną pracę zakłócały różne dziejowe zawirowania, nieraz bardzo gwałtowne.
Przetrwała wszystkie zakręty historyczne – ustrojowe i gospodarcze – w tym radykalną zmianę sposobu rynkowego funkcjonowania na początku lat dziewięćdziesiątych tj. gospodarki odgórnie planowanej charakteryzującej się nakazowo-rozdzielczym systemem zarządzania na gospodarkę wolnorynkową. Spółdzielczość polska, a tym samym nasza spółdzielnia mleczarska zderzyła się z poważnymi zagrożeniami. Wiele spółdzielczych podmiotów ich nie przetrzymało, wiele innych co prawda wyszło z opresji, ale w bardzo marnej kondycji ekonomicznej. Wolnorynkowe reguły gry trzeba było szybko przyswoić i wykorzystać. Mleczarnia systematycznie modernizowała technologie, szybko uczyła się nowoczesnego marketingu, elastycznie reagowała na potrzeby konsumentów. Do najważniejszych wyzwań, z którymi zmierzyło się polskie mleczarstwo, należało wejście Polski w struktury Unii Europejskiej poprzedzone okresem dostosowawczym oraz wprowadzenie kwotowania produkcji mleka oraz zniesienie kwotowania w 2015 r. i uwolnienie limitów produkcji mleka.
