Przykłady związków występujących w opakowaniach z tworzyw sztucznych wraz z określonym limitem migracji specyficznej oraz jej dopuszczalna zawartość w wyrobie przedstawione zostały w tabeli 1.
| Nazwa substancji | SML | QM |
| mg/kg | mg/kg | |
| chlorek winylu | 1 | |
| chlorek winylidenu | 0,05 | |
| tlenek etylenu | 1 | |
| tlenek propylenu | 1 | |
| 2,6-ditertbutylo-4metlofenol (BHT) | 3 | |
| bis-(2,4-ditertbutylofenylo)-pentaerytrytodifosfit (Ultranox 626) | 0,6 | |
| 2-hydroksy-4-n-oktoksy-benzofenon | 6 | |
| (Chimasorsorb 81) | ||
| 2,2’-hydroksy-5’-metylofenylobenzo-triazol (Tinuvin P.) | 30 | |
| 4-metylo-1-penten | 0,02 |
(SML) – Limit Migracji Specyficznej (ang. Specific Migration Limit)
(QM) – Maksymalna Dopuszczalna Zawartość Migracji.
Można stwierdzić, iż stosowanie tworzyw sztucznych do pakowania żywności jest stosunkowo bezpieczne a migracja szkodliwych związków nie przekracza dopuszczalnego poziomu. Same zmiany organoleptyczne przechowywanych produktów (jeśli istnieją) są minimalne i nie mają większego wpływu na smak czy zapach danego produktu oraz zmiany fizykochemiczne. Na obecnym etapie rozwoju cywilizacji trudno wyobrazić sobie światową gospodarkę bez opakowań zarówno ekologicznych i tych z tworzyw sztucznych. Opakowanie towarzyszy człowiekowi prawie we wszystkich dziedzinach działalności, a jego rola z każdym dniem rośnie. Stąd też przemysł opakowaniowy jest jednym z filarów gospodarki narodowej każdego kraju. Jego poziomem ocenia się często rozwój gospodarczy kraju: im więcej i lepszych opakowań, tym wyższy poziom techniczny i technologiczny danego państwa. Obecnie dobierając właściwe opakowanie możemy zminimalizować lub wyeliminować całkowicie jego niekorzystne oddziaływanie na produkt spożywczy oraz ograniczyć możliwość powstawania ewentualnych zanieczyszczeń podczas produkcji. Ponadto technologie wytwarzania tworzyw sztucznych są stale ulepszane, co ogranicza do minimum obecność niepożądanych substancji.
Literatura dostępna w redakcji.
