dr hab. inż. Dorota Kręgiel
Politechnika Łódzka
Pandemia COVID-19 sprawiła, że na kilka miesięcy roku 2020 liczne obiekty użyteczności publicznej zostały zamknięte lub ich działalność została znacznie ograniczona. Sieć wodociągowa budynków, która była dotąd regularnie używana, z dnia na dzień przestała być eksploatowana. Ten tzw. lockdown, zrozumiały z punktu widzenia epidemiologicznego, stał się niezwykle groźny przy wychodzeniu z fazy kwarantanny do powrotnego użytkowania budynków.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) woda w systemie wodociągowym musi być bezpieczna mikrobiologicznie. Zatem jakość wody musi być porównywalna od momentu jej produkcji, aż do miejsca jej czerpania. Niepożądane zmiany w jakości mikrobiologicznej wody pitnej mogą mieć niekorzystny wpływ nie tylko na zdrowie konsumentów, ale i na stan techniczny całego systemu wodociągowego.
Zmiany jakości wody są wynikiem złożonych interakcji między mikroorganizmami w niej występującymi i są regulowane środowiskowo (obecność źródeł węgla i innych pierwiastków biogennych, temperatura wody, rodzaj i stężenie resztkowe środka dezynfekującego), zdolnością drobnoustrojów do adhezji oraz tworzenia biofilmów. Zwłaszcza biofilmy stanowią przyjazne środowisko do rozwoju bakterii z rodzaju Legionella.
