Obecnie krajowych producentów obowiązuje polska definicja wina owocowego, którą reguluje ustawa z dnia 12 maja 2011 roku o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina:
wino owocowe – będące napojem o rzeczywistej zawartości alkoholu od 8,5% do 16% objętościowych, otrzymanym w wyniku fermentacji alkoholowej nastawu na wino owocowe, bez dodatku alkoholu, z możliwością słodzenia jedną lub wieloma substancjami, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1, lub barwienia.
W ustawie precyzyjnie zdefiniowanie jest pojęcie nastawu na wino owocowe, wskazane zostały substancje i procesy, które można zastosować przy produkcji, a rozporządzenia do ustawy szczegółowo określają parametry jakie muszą spełniać wyroby. Ustawa definiuje również drobiazgowo inne typy win owocowych jak wino owocowe wzmocnione, aromatyzowane wino owocowe, czy wino owocowe niskoalkoholowe. Mamy zatem bardzo precyzyjne przepisy krajowe, najbardziej szczegółowe w Unii Europejskiej, z tym że obowiązują one jedynie polskich producentów i na dodatek nie są respektowane w każdym aspekcie. Kwestie związane z akcyzą i klasyfikacją w nomenklaturze scalonej regulowane są przez odrębne, unijne przepisy, nieodwołujące się do definicji ze względu na ich brak. Wprowadza to chaos, niepewność prawa i niejednolite stosowanie warunków klasyfikacji w różnych krajach członkowskich.
Wina owocowe to duża część polskiej produkcji winiarskiej. Produkcja całej branży winiarskiej to ok. 120 mln litrów, z czego (zgodnie z GUS) wina owocowe stanowiły 77,8 mln litrów w 2017 r. Wielkość ta z roku na rok maleje, a producenci podkreślają, że aktualna sytuacja wynikająca z braku jednolitej unijnej definicji, stwarza bardzo niekorzystne warunki do rozwoju oferty w kierunku produkcji win owocowych.
źródło: informacja prasowa ZPPRW
