Chmiel – istotny składnik piwa. Część II: Odmiany, technologia użycia oraz produkty chmielowe

3. Puder chmielowy – Cryo HopsTM

  • Puder wyprodukowany z całych liści w kriogenicznych warunkach separacyjnych, na rynku są dwa produkty:
  • LupuLN2™ – oczyszczona lupulina zawierająca większość żywic i olejów aromatycznych, zmniejszona ilość polifenoli
  • Debitered Leaf – odgoryczkowane części liści, „uszlachetnienie chmielu” – upodobnienie innych odmian północnoamerykańskich do odmian szlachetnych
  • Do użycia: przede wszystkim na zimno, 2-krotnie mniej niż peletu
  • Przechowywanie: warunki chłodnicze (najlepiej ok. 0°C)
  • Zalety: nowe produkty, dające nieoczekiwane efekty, skondensowane, zmniejszone straty w piwie
  • Wady: proszek długo utrzymuje się w toni, trudności w oddzieleniu, „gryzący” posmak piwa
Rys. 10. Proszek chmielowy Cryo HopsTM. [https://ychhops.com/hop-products/cryo-hops]

4. Etanolowy ekstrakt chmielowy

Rys. 11. Etanolowy ekstrakt chmielowy [hopsteiner.com]
  • Uzyskany przez ekstrakcję etanolową wysuszonych szyszek chmielowych. Posiada wszystkie frakcje goryczkowe, a także część olejków
  • Może w całości lub częściowo zastąpić chmiel podczas gotowania
  • Wygląd: ciemnozielony ekstrakt, o wysokiej gęstości w temperaturze pokojowej
  • Izo-alfa-kwasy: 0,5-2%
  • Alfa-kwasy: 20-55%*
  • Beta-kwasy: 15-40%*
  • Olejki chmielowe: 3-12%*
  • Pozostałość etanolu: <0,3%
  • pH: 6.2
  • Zalety: długa trwałość, większa izomeryzacja, jak na ekstrakt zawiera dość dużo składników chmielowych, łatwe dozowanie, brak cząstek chmielu do oddzielenia
  • Wady: jako ekstrakt jest to już wybiórczy produkcie chmielowy, może zostać uznany przez organy celne za dodatek etanolu do piwa

* w zależności od odmiany

5. Ekstrakt z użyciem nadkrytycznego dwutlenku węgla

Rys. 12. Ekstrakt chmielowy uzyskany przy użyciu nadkrytycznego dwutlenku węgla, konfekcjonowany w puszki [hopsteiner.com]
  • Uzyskany przez ekstrakcję nadkrytycznym dwutlenkiem węgla (200-1000 bar, 50-80°C), w zależności od warunków i różnego rodzaju ekstraktów, może zawierać związki goryczkowe i olejki chmielowe, stosowany częściowo lub całkowicie zamiast chmielu*
  • Wygląd: żółto-zielony syrop, bardzo gęsty przy temperaturze pokojowej
  • Alfa-kwasy: 20-55%*
  • Beta-kwasy: 15-40%*
  • Olejki chmielowe: 3-12%*
  • pH: 4.0
  • Zalety: długa trwałość, większa utylizacja, łatwe dozowanie**, precyzyjna ilość alfa-kwasów (najczęściej pakowany w puszki po 150 i 300 gram alfa-kwasów), brak cząstek chmielu do oddzielenia
  • Wady: wybiórczy produkt chmielowy

* w zależności od odmiany i metody ekstrakcji

** pod warunkiem wcześniejszego upłynnienia

6. Zizomeryzowany pelet chmielowy

  • Izomeryzacja zachodzi przy udziale tlenku magnezu przy peletowaniu i następnie podgrzewaniu do 50°C przez 10-14 dni
  • Stosowany dla lepszego wykorzystania chmielu w warzelni na goryczkę – zmniejszenie zużycia chmielu, często dla zmniejszenia czasu gotowania (nawet do kilku minut zamiast 60-90, co stanowi znaczącą oszczędność ciepła do ogrzewania)
  • Teoretycznie możliwe dodanie „na zimno”, dla zwiększenia goryczki i – wg producentów – aromatu
  • Wygląd: Pelet
  • Kolor: ciemnozielony
  • Izo-Alfa-kwasy: 2-25%*(>90% alfa kwasów jest zizomeryzowana)
  • Beta-kwasy: 1-15 %*
  • Olejki chmielowe: 1-8%*
  • Wilgotność: 7-9%
  • Zalety: długa trwałość, zmniejszenie zużycia chmielu, niższe koszty, skrócenia czasu gotowania
  • Wady: produkt poddany termicznej obróbce – możliwe zapachy utlenienia (cebulowe), w praktyce tylko na goryczkę

* w zależności od odmiany

Rys. 13. Reakcja izomeryzacji alfa-kwasów do izo-alfa-kwasów, w obecności tlenku magnezu. W wyniku reakcji uzyskiwane są rozpuszczalne w wodzie lub piwie izo-alfa-kwasy.