Poza wyżej wymienionymi składnikami pomocniczymi często opakowania zawierają również śladowe ilości monomerów, z których otrzymywany jest dany polimer. Wszystko to powoduje, że w gotowym opakowaniu jest wiele substancji, które mogą migrować do opakowanego produktu stwarzając realne zagrożenie dla zdrowia człowieka. W materiałach opakowaniowych z tworzyw sztucznych mogą też występować pewne ilości metali ciężkich. Pochodzą one głównie z substancji pomocniczych, w tym przede wszystkim z koncentratów barwiących, jak również z farb użytych do zadrukowywania materiałów podstawowych i pomocniczych (etykiety), a także samych opakowań (rysunek 1).
Rysunek 1. Przykładowa migracja substancji pomocniczych do produktu spożywczego
Zawartość czterech metali ciężkich w pigmentach stosowanych do barwienia tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością nie może przekraczać określonej dawki: chrom (0,1%), kadm (0,01%, ołów (0,01%) oraz rtęć (0,005%). Uwzględniając wyżej podane wielkości można wykazać, że w przypadku barwionych opakowań z tworzyw sztucznych, spełniających wymagania wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, zawartość metali ciężkich limitowanych Dyrektywą 94/62/EC będzie kształtowała się na poziomie od kilku do kilkunastu ppm.
